تحریم چیست ؟
تحریم یک جنگ روانی است . تحریم یعنی محدودیت داد و ستد و حق معاملات اقتصادی خارجی با یک کشور خاص یا با افراد خاص می باشد .
تحریم کامل آن است که کلاً تمام دادو ستد های اقتصادی با کشوری ممنوع شود .
اخبار و بررسی تحریم های جهانی نشان می دهد که تعدادی از کشور ها بصورت تناوبی مورد تحریم قرار گرفته اند برای مثال :
در سال 2003 میلادی کشور عراق توسط دولتهای غربی مورد تحریم کامل قرار گرفت که علت آن حکومت دیکتاتوری صدام حسین بود .
در سال 2011 کشور های اتحادیه اروپا کشور مصر را در ماه مارس سال 2011 مورد تحریم قرار دادند به بهانه اینکه دولت مصر بودجه کشور را بصورت غیر قانونی جهت ممانعت از ایجاد دموکراسی در مصر مصرف می کند .
ما به هر دو طرف می گوئیم : " نه"
ما مخالف رفتار ها و قوانین غیر انسانی تحریم های فلج کننده قدرتهای جهانی هستیم ، و از طرف دیگرهم مخالف حکومت های دیکتاتوری هستیم که سیاستشان فقط بر پای سر کوب ملت می باشد .
قدرت های جهانی هر چند یکبار کشوری را انتخاب می کنند و آنرا وسیله بازی های سیاسی خود قرار می دهند بدون توجه به ملت ، این تحریم ها اکثراً به بهانه همیشگی " دفاع ا زحقوق بشر و سرعت بخشیدن به دموکراسی شدن این کشور هاست . ولی تاریخچه این نوع سیاست نشان می دهد که هرگز تحریم کننده گان به این طریق موفق به برکناری هیچ دیکتاتوری نشده اند . کافی است که به تاریخچه 60 ساله تحریم کوبا و تحریم 70 ساله کره شمالی نگاه کنیم .
کشور کوبا از سال 1960 میلادی زمان ریاست جمهوری آیزنهاور با به قدرت رسیدن فیدل کاسترو مورد تحریم قرار گرفته که البته در این مدت شدت تحریم ها بعضی مواقع بیشترو بعضی مواقع کمتر بوده است . این تحریم هم به بهانه همیشگی کمک به ملت کوبا برای رسیدن به دموکراسی بوده است . بنا به گزارشهای موجود این تحریم یکی از طولانی ترین تحریمها در تاریخ می باشد . در سال 2015 این تحریم کمی راحت تر شده بود که مهمترین قسمت آن امکان سفر کردن بین دو کشور بود خصوصا ً برای مهاجرین کوبایی که فرصتی یافتند اقوام خود را بعد از مدتها دو باره ببینند .
بر اساس نظریه کوبایی ها این تحریم بیشتر باعث آزار ملت شده نه دولت ، حتی سازمان دفاع از حقوق بشر
Amnesty International این تحریم را محکوم می کنند و معتقدند که اثرات منفی این نوع تحریم ها بیشتر از سود آن می باشد . در حقیقت این نوع تحریم ها تجاوز به حق سلامتی و بهداشت یک ملت است ، زیرا در نتیجه آن دارو و دستگاه های پزشکی هم در دسترس عموم قرار نمی گیرند با اینکه قدرتهای تحریم کننده همیشه ادعا می کنند که تحریم ها شامل مواد دارویی و بهداشتی نمی شوند ، ولی محدودیتهای بانکی به نحوه قابل توجهی مانع از دسترسی مردم عادی و طبقه پائین جامعه به این امکانات می شود . در مورد تحریم کشور کوبا دانشمندان هم معتقدند که این تحریم مانع از دسترسی ملت کوبا به آب تمیز ، مواد دارویی و مواد لازمه بهداشتی شده و موجب افزایش آلودگی آب و ابتلا به بیماریهای عفونی ملت شده است ، ضمناً عدم تغذیه مناسب موجب افزایش بیماری در افراد مسن ، زنان و کودکان شده است .
منتقدین معتقدند که تحریم در حقیقت به حکومت فیدل کاسترو کمک کرد بجای اینکه او را نابود کند ، زیرا به او دلایلی داده بود که هر کمبودی را به گردن تحریم بیاندازد . این موضوع در تحریم همه کشور ها صدق می کند چون دولتمردان همه کمبود ها را تقصیر تحریم کنندان می گذارند .
مذاهب الهی هم به دلایل گوناگون تحریم را محکوم می کنند ، خصوصاً تحریمی که خلاف قوانین انسانی و بشر دوستانه باشد .
سازمان ملل متحد هم از سال 1990 هر ساله و مرتباً تحریم کوبا را محکوم کرده است و حتی در سال 2002 نزدیک به 173 کشور علیه این تحریم رای دادند و فقط سه کشور موافقت خودشان را اعلام کردند ، این رای گیری در سال 2013 هم تکرار شد و 188 کشور علیه این تحریم رای دادند و فقط آمریکا و اسرلئیل اعلام مولفقت با این تحریم کردند و چند کشور هم اصلاً رای ندادند . با توجه به این گزارشات ما متوجه می شویم که تحریم و مسایل جانبی آن واقعاً یک بازی با جان ملت بی گناه یک کشوری است که دیکتاتوری بر آن حاکم است البته دیکتاتوری هایی که غالباً به وسیله قدرتهای بزرگ برای منافع آنها به قدرت رسیده اند .
وزیر خارجه کوبا در یکی از نشستهای سازمان ملل تحریم را ( عمل نسل کشی ) نامید و آنرا یک دزدی غیر قانونی سرمایه های یک ملت دانست که در خارج محبوس می شوند . تحریم کوبا یکی از طولانی ترین ، سخت ترین و ناحقانه ترین تحریمها در جهان می باشد . این تحریم در ماه ژوئن سال 2017 مجدداً بوسیله رئیس جمهور وقت آمریکا آقای ترامپ برای یکسال دیگر تمدید شد . این تحریم به وضوح نشان می دهد که نتیجه آن علیه حقوق انسانی ملت کوبا می باشد و حتی قوانین بین المللی نیز بعنوان نسل کشی و نقض قوانین بشردوستانه می شناسد ، زیرا این تحریم امکان ارتباطات بین المللی با متخصصین کوبایی را در زمینه بهداشت و سلامتی دچار اختلال می کند ، بعلت این تحریم حتی تبادلات علمی در بخش پزشکی هم ممنوع می باشد ، و همچنین دسترسی بخش بهداشت و درمان به دستگاههای بیشرفته پزشکی و لوازم یدکی دستگاه های تهیه شده و سایر اقلامی که بطور مستقیم و غیر مستقیم با بهداشت و سلامتی ملت مربوط می باشد هم بصورت عادی غیر ممکن است . تنها راه دسترسی به این نوع وسایل فقط از طریق دلال های سودا گری امکانپذیر است ، که قیمت ها را همیشه بالاتر از قیمت واقعی عنوان می کنند .
متاسفانه آنچه که در هیچ آماری قابل نشان دادن نیست بلاتکلیفی و درد و رنجی است که بیماران و نزدیکان آنان باید تحمل کنند که هیچکدام را نمی توان با اعداد و ارقام نشان داد .
در این 60 سال که تعداد زیادی از مردم کوبا در سکوت سایر کشور ها و سازمانهای بین المللی بمرور به قتل رسیده اند بهانه دولت آمریکا حمایت از حقوق بشر و سرعت بخشیدن به دموکراسی بوده است در حالیکه فیدل کاسترو 50 سال حکومت کرد و تازه در سال 2006 بمیل خودش و بعلت بیماری کنارگیری کرد وقدرت را به برادرش رائول کاسترو واگذار نمود .
در حال حاضرتحریم های طولانی مدت شامل کره شمالی ، ونزوئلا و ایران است ، یعنی ماجرای کوبا هم چنان تکرار می شود کره شمالی سه نسل یعنی 70 سال است که تحت حکمرانی دیکتاتوری خاندان کیم اداره میشود هر سه رهبر کره شمالی بدنبال گسترش تسلیحات نظامی اتمی بوده اند و از ابتداء که تحریم آمریکا بعلت جنگ بین دو کره آغاز شده ومرتباً گسترش یافته ، تاکنون به بهانه ممانعت از گسترش وتجهیز تسلیحات اتمی بوده و ادامه دارد . شرایط فعلی کره شمالی یاد آور خاطرات تلخ دهه 90 است در آن دوره مجموعه ای از عوامل داخلی بعلاوه تحریم های اقتصادی آمریکا و پایان عمر جماهیر شوروی سابق و پایان گرفتن کمک های آن کشور به کره شمالی و سیاست دولت برای اختصاص همه امکانات جهت تجهیز نظامی با شعار (اول ارتش ) پیامد های فاجعه باری به دنبال داشت صد ها هزار زن و مرد و کودک از جمعیت 25 میلیونی کره شمالی در آن زمان از گرسنگی مردند . آمریکا قربانیان را 500 تا 600 هزار نفر اعلام کرد . سازمان ملل هم این تحریم را نقض حقوق بشر اعلام کرده است .
با توجه به این اطلاعات متوجه می شویم که هدف واقعی آمریکا و سایر قدرتهای جهانی در تحریم اقتصادی کشورها کمک به ملتهای تحت حکومتهای دیکتاتوری و د فاع از حقوق انسانها و یا مبارزه با تروریسم نمی باشد ، بلکه بیشتر کسب منافع اقتصادی ناشی از تحریم ها می باشد ، نظیر فروش تسلیحات نظامی به همسایگان این کشور ها زیرا با تبلیغ و تهدید دائمی افکار عمومی را به نفع خود و علیه کشور های مورد نظر تغییر می دهند، این اتفاقی است که در حال حاضر همه شاهد آن هستند که چگونه تبلیغا ت علیه ایران در جریان است بقول معروف یک کلاغ وصد کلاغ می کنند . خطر را چنان بزرگ می کنند که کشورهای همسایه از ترس وادار به خرید تجهیزات نظامی شوند .
انستیتو تحقیقات صلح استکهلم در گزارش جدیدی اعلام کرد ه است : " که امسال بیش از همیشه کشور های خاورمیانه تجهیزات نظامی خریداری کرده اند وخرید تسلیحات نظامی در این منطقه 87 درصد بالا رفته است و بزرگترین خریدار این تجهیزات نظامی عربستان سعودی می باشد . ایالات متحده آمریکا در فروش تجهیزات نظامی مقام اول را دارد و 50 در صد این ادوات جنگی طی 5 سال گذشته فقط در خاورمیانه به فروش رسیده است . فروش تسلیحات نظامی توسط کشور فرانسه 43 درصد و کشور آلمان 13 درصد افزایش داشته است .
با توجه به نتایج دراز مدت تحریمهای اقتصادی متوجه می شویم که این تنها کمبود مواد خوراکی یا مایحتاج ملت نیست که رنج آور است ، بلکه در کنار تحریمها همیشه تهدید های نظامی هم وجود دارد که به اعصاب و روان یک ملت آسیب می رساند و حتی باعث بیماری ، فرارو آوارگی مردم عادی می شود . فقط کافی است که به آمار رو به افزایش آوارگان جهان نگاه کنیم . آخرین آمار اعلام شده توسط سازمان دفاع از حقوق پناهندگان نشان می دهد که تقریبا 70 میلیون نفر در سراسر دنیا آواره هستند که در تاریخ بی سابقه است .
مسلماً یکی از دلایل فرار مردم ترس از فقر ، گرسنگی و جنگ است که همه اینها ناشی از تحریمهای ناعادلانه می باشد زیرا تحریم دیکتاتور ها قوی تر و ملت را ضعیفترمی کند .
در حالیکه هر روزه زیر ساختهای کشور های تحت تحریم رو به نابودی می روند قدرتهای جهانی با فروش اسلحه به دیکتاتورهای جهان روز به روز ثروتمند تر می شوند و جالب اینستکه همگی آنها دم از دفاع از حقوق بشر می زنند ولی از طرف دیگر مشاهده می کنیم که چگونه مردان و زنان و کودکان آواره را روزهای طولانی در شرایط طاقت فرسا در کشتی ها روی دریا یا پشت مرزهای بسته در سرما و گرما نگه می دارند و با هم بحث و جدال می کنند که کدام کشور چند تا می پذیرد و یا آنهایی را که راه داده اند چگونه می توانند زودتر برگردانند .
اگر واقعا آمریکا و سایر قدرتهای جهانی هدفشان نجات ملتهای تحت ساطه دیکتاتوری و دفاع از حقوق بشر بود باید بعد از 70 سال تحریم کره شمالی یا بعد از 60 سال تحریم کوبا و مرگ تعداد زیادی از مردم این کشور ها متوجه می شدند که این راه اشتباه است .
محقق آمریکایی گری هوفبائر Gary Hufbauer و همکارانش 174 مورد تحریم را از بعد از جنگ اول جهانی بررسی کردند و نتیجه این تحقیق نشان می دهد که فقط 34 در صد این تحریم ها موفقیت آمیز بوده است . این محقق معتقد است که تحریم هنگامی موثر است که از ابتداء سخت و سریع باشد .محققین این گروه معتقدند که تحریم اقتصادی در مورد کره شمالی و ایران آنطور که تحریم کننده گان انتظار داشتند نتیجه مطلوب را نداشته است ، همچنین کوبا هم تاکنون در مقابل تحریم مقاومت کرده است ، واقعیت اینستکه گاهی هر چه که تحریم ها سخت تر می شوند دولتها قوی تر می شوند به جای اینکه سقوط کنند .
نوشته : زهرا خباز بهشتی
منابع :
https://de.wikipedia.org/wiki/Embargo_der_vereinigten_staaten_gegen_kuba
https://www.zeit.de/politik/ausland/2018-01/vereinte-nationen-sanktion
https://www.gegenfrage.com/nordkorea-sanktioniert-isoliert-und-bedroht
https://www.heise.de/tp/features/Das-Embargo-bringt-gar-nichts-33862
https://www.compliance-manager.net/fachartikel/geldwaesche-embargo
https://www.zeit.de/gesellschaft/zeitgeschehen/2018-06/unhcr-fluechtlinge-2017-asylantraege-weltweit
تبادل لینک هوشمند 
<-PollName->
آمار
وبلاگ:
